هنوزهم می توانم بی تابی دلم را تاب بیاورم

هنوز هم دلم خوش است به همان گردن آویزی که حالا دیگر تنها هم نفس من است در تمام روز های نبودنت، همان پلاکی را که روزی ستاره اش خطاب کرده بودی

و حالا تک ستاره توست که هنوز دلم را آرامش می بخشد ...

هنوز هم هر صبح چشم می دوزم به قاب پنجره

همان پنجره ای که روزی هر دو باهم از بی رنگی شیشه هایش بازی قاصدک ها را تماشا کرده بودیم

یادت هست ؟

یادت هست که همان روز قاصدکی بوسه زد بر همان بی رنگی شیشه و دور شد ؟!

همان موقع بود که گفتی همه قاصدک ها حریر لطیف پیام خدا هستند

همه شان وعده بازگشت مسافری را نوید می دهند

و من هنوز دلم خوش است به همان قاصدک های پشت پنجره، که آمدنت را برایم پیغام می آورند...